Πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα και συμπεράσματα για τον Εξάστερο.

Γράφει ο Ευθυμης

Το να αναφερθεί κανείς στις διοικητικές παλινωδίες και την ανικανότητα της διοίκησης του Παναθηναϊκού, της ομάδας που ήταν συνώνυμο της ισχύς και της σταθερότητας χάρη στα αδέρφια Γιαννακόπουλου, είναι άσκοπο, μάταιο και χρονοβόρο, μιας και μπορούν να γραφτούν τόνοι για τα όσα έχουν διαδραματιστεί τα χρόνια που ο ΔΓ διοικεί είτε φανερά είτε εν κρυπτώ την ομάδα. Με δεδομένο αυτό θα προσπαθήσω να εστιάσω στα αγωνιστικά της ομάδας, στους παίκτες και στους προπονητές, αφήνοντας εκτός τη διοίκηση, αν και το αγωνιστικό είναι αλληλένδετο με το διοικητικό και οι αποφάσεις των διοικούντων επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τις αποφάσεις των προπονητών και των υπεύθυνων για το σχεδιασμό της ομάδας.

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς είναι ο άνθρωπος που θα προπονήσει τη φετινή ομάδα. Ο Μαυροβούνιος είναι γνωστός προπονητής και η φιλοσοφία του ξεκάθαρη. Όντας εξαιρετικός στο να στήσει την άμυνα μιας ομάδας, θα βασιστεί στο pick and roll και στο ποστ, θα ποντάρει στο μέγεθος των ψηλών του και θα προσπαθήσει να δομήσει μία επίθεση συνεργασιών έχοντας αρκετούς δημιουργούς στην περιφέρεια. Σημαντική σημείωση. Ο Ράντονιτς προτιμά να χτίζει ομάδες που επιτίθενται στο μισό γήπεδο έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένες να γυρίσουν στην άμυνα χωρίς να δώσουν την ευκαιρία στον αντίπαλο να τρέξει στο transition. Οι λίγες φορές που θα δούμε την ομάδα να τρέχει στο transition θα είναι απέναντι σε αυτές που έχουν αργές επιστροφές.

Στελέχωση
Είναι προφανές ότι η ομάδα δομήθηκε με βασικό στοιχείο την αμυντική ικανότητα του κάθε παίκτη. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο Γουΐλιαμς, ο οποίος αποκτήθηκε για να δώσει σκορ. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Ράντονιτς δείχνει προτίμηση σε PF που μπορούν να σκοράρουν μέσα από το ζωγραφιστό ενώ δεν «καίγεται» για το σουτ (χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Κουίνσι Μίλερ και ο Μίτροβιτς που διέπρεψαν στον Αστέρα, οι οποίοι όμως ήταν και καλοί αμυντικοί).

Ξεκινώντας από ένα γενικό σχόλιο η ομάδα δεν έχει σταθερή απειλή από την περιφέρεια, αφού πέρα του Γκριγκόνις, του Άντριους που είναι δεν είναι δεδομένο ότι θα βγάλει τη σεζόν και του ξεχασμένου όπως φαίνεται Μαντζούκα, όλοι οι άλλοι παίκτες είναι ασταθείς σουτέρ. Σημαντικό μειονέκτημα ότι δεν έχουμε κάποιον παίκτη να κινηθεί γύρω από τα σκριν και να προκαλέσει αμυντική ανισορροπία, έστω και αν η κίνηση γίνει για αντιπερισπασμό και όχι για εκτέλεση.

Συνυφασμένο όμως με το θέμα του σουτ είναι και η ύπαρξη κάθετου παιχνιδιού. Υπάρχει πάντα μία ισορροπία μεταξύ σουτ, κάθετου παιχνιδιού/1vs1 και δημιουργίας. Και ενώ η ομάδα έχει δημιουργούς, έστω και αν δεν είναι τοπ, έχει ελάχιστους σουτέρ τους οποίους ο Ράντονιτς φάνηκε πως είτε δε θα χρησιμοποιήσει (Μαντζούκας), είτε χρησιμοποιεί λάθος (Άντριους) και δύο slashers τον Πονίτκα που είναι ελάχιστο καιρό στην ομάδα και τον Άντριους (που χρησιμοποιείται ως σποτ σουτέρ).

Η περιφέρεια λοιπόν της ομάδας είναι γεμάτη σε ποσότητα, αλλά της λείπουν οι παραπάνω δεξιότητες (σταθερό σουτ και 1vs1) για να φτάσει το δυναμικό της. Σημαντικό σημείο είναι κατά πόσο ο Ράντονιτς θα καταφέρει να βρει θέση και ρόλο στα αδέρφια Καλαϊτζάκη (η χρησιμοποίηση τους σε θέσεις pf απλά δεν έχει λογική). Ο Άντριους αν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να κάνει πιο λειτουργική την περιφέρεια της ομάδας, χωρίς να μπορεί να λύσει πλήρως όλα τα προβλήματα που υπάρχουν.
Θέλω φυσικά να αναφερθώ και στην περίπτωση του Παπαπέτρου.

Από τη μία είναι θλιβερό ο Παναθηναϊκός να αφήνει ελεύθερο τον αρχηγό του και αυτός να μετακινείται σε μία ομάδα που δεν είναι διεκδικητής της Ευρωλίγκα, αλλά από την άλλη νομίζω είναι ότι ήταν μονόδρομος η φυγή του. Ο Παπαπέτρου βοήθησε και βοηθήθηκε τα χρόνια που ήταν στην ομάδα, όμως ουδέποτε έγινε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της και σε συνδυασμό με τα χρήματα που λάμβανε και την αγωνιστική του εικόνα η απόφαση για να φύγει (είτε δικιά του είτε της ομάδας) ήταν λογική, παρά το γεγονός ότι είναι πλήγμα για το ελληνικό πρωτάθλημα (αν και νομίζω πως μπορεί να καλυφθεί αν οι 6 ξένοι αποδειχθούν πραγματικά καλοί).

Όσον αφορά τη γραμμή των ψηλών τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, με μερικούς αστερίσκους όμως. Ο Ράντονιτς έχει στη διάθεσή του δύο sevenfooters στη θέση του center με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ένα δυνατό ψηλό που έχει καλά τελειώματα και δύναμη για να αμυνθεί στο ζωγραφιστό (Γκουντάιτις) και έναν πιο γρήγορο pnr ψηλό που μπορεί να κυνηγήσει γκαρντ και να προστατέψει το καλάθι ψηλά (αλλά όχι χαμηλά). Θεωρητικά είναι το ιδανικό δίδυμο για τον Ράντονιτς, όμως η κατάσταση και των δύο είναι στην καλύτερη μέτρια. Πιστεύω πως μέσα στη σεζόν θα βελτιωθούν σημαντικά και όταν βρουν ρυθμό θα λάμψουν. Ειδικά ο Παπαγιάννης έχει επιτέλους pg που μπορούν να τον τροφοδοτήσουν σωστά. Είναι ίσως η μοναδική θέση για την οποία δεν ανησυχώ.

Η θέση του PF είναι μία άλλη υπόθεση. Ίσως η πιο περίπλοκη. Η επιλογή του Γουΐλιαμς είναι κοντά στα χαρακτηριστικά που επιθυμεί ο προπονητής για τη θέση για το επιθετικό κομμάτι (όχι όμως και για το αμυντικό), όμως είναι μία επιλογή που δε συμβαδίζει με τον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ, αφού στερείται σταθερού σουτ και υπάρχει ένα ερωτηματικό σχετικά με τη σταθερότητα του Ντέρικ (σ.σ. το σημαντικότερο μειονέκτημά του είναι οι διακυμάνσεις που παρουσιάζει στην απόδοσή του τόσο από παιχνίδι σε παιχνίδι όσο και μέσα σε ένα παιχνίδι).

Εκτός αυτού, ο Ράντονιτς φαίνεται να μην υπολογίζει ως ενεργά μέλη του ροτέισιον τους Μαντζούκα, Χουγκάζ, με τον μεν πρώτο να μπορεί να δώσει σημαντική ώθηση στην επίθεση, τον δε δεύτερο να μπορεί να βοηθήσει με τη δύναμή του στο ριμπάουντ. Και μιας και φτάσαμε στο κομμάτι του αμυντικού ριμπάουντ αξίζει να αναφερθεί πως η εικόνα της ομάδας στον τομέα αυτό δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Υπήρξαν πολλά παιχνίδια στα οποία επιτράπηκε στον αντίπαλο να ανανεώσει κατοχές και να σκοράρει (σ.σ. το χαμένο αμυντικό δημιουργεί τεράστια ανισορροπία σε μία άμυνα και δίνει την ευκαιρία στον αντίπαλο να βγάλει εύκολα ελεύθερο σουτ). Είναι σημαντικό ο παίκτης που θα έρθει να είναι τόσο καλός σουτέρ όσο και καλός ριμπάουντερ.

Σε περίπτωση δε που προκύψει η ευκαιρία Μήτογλου η ομάδα δεν πρέπει να συμβιβαστεί με την απόκτηση του Ντίνου, ενός τοπ ριμπάουντερ, αλλά να κινηθεί και για ένα 4-5 με σουτ και δύναμη (ο Σίνγκλετον αν ενδιαφέρεται είναι η ιδανική περίπτωση παίκτη ή ένας παρόμοιου τύπου), ακόμη και αν χρειαστεί να θυσιάσει τον Γουΐλιαμς.

Πλεονεκτήματα

1. Είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει καλή άμυνα, τολμώ να προβλέψω μέσα στις 3 καλύτερες.

2. Ο Ράντονιτς φάνηκε πως έχει καταλήξει σε δύο ορθολογικά δίδυμα για τις θέσεις 1-5. Ο Γουόλτερς θα παίζει με τον Παπαγιάννη, με τον ψηλό να τροφοδοτείται στην επίθεση από έναν καλό δημιουργό, αλλά να καλύπτει αμυντικά τον Αμερικανό. Το Λι θα αγωνίζεται κυρίως μαζί με τον Γουντάιτις. Ο Αμερικανός θα σπάει τα σκριν ώστε να καλύπτει την αμυντική ανεπάρκεια τυ Λιθουανού, αλλά θα βοηθηθεί από τα καλά σκριν του ψηλού και θα έχει τους κατάλληλους χώρους για να δράσει. Θωρώ δεδομένο βέβαια πως όταν ο Ράντονιτς θελήσει να ανεβάσει την αμυντική ένταση θα χρησιμοποιήσει τους Λι-Παπαγιάννη μαζί.

3. Η ομάδα έχει μέγεθος και αυτό θα βοηθήσει όσο προχωρά η σεζόν για να μπορέσει να επιβληθεί επί των αντιπάλων της.

4. Η δυνατότητα να γίνουν διορθωτικές κινήσεις μιας και δεν έχει κλείσει το ρόστερ. Αυτές θα πρέπει να κινηθούν πάνω στο γνώμονα σουτ και ικανότητα στο 1vs1.

Μειονεκτήματα

1. Σούτ και 1vs1 είναι δύο στοιχεία που αποτελούν τους πυλώνες του σύγχρονου μπάσκετ, αλλά και δύο τομείς που η ομάδα υστερεί. Οι τελικές προσθήκες μπορεί να αλλάξουν πολλά.

2. Ο Χρόνος. Η ομάδα μετράει ήδη ένα χαμένο τρόπαιο και η Ευρωλίγκα ξεκινάει. Το εγχείρημα του Ράντονιτς είναι απίστευτα δύσκολο. Πολλοί νέοι παίκτες, μερικοί ανέτοιμοι λόγω παλαιότερων τραυματισμών, προσθήκες που έχουν καθυστερήσει. Η ομάδα είμαι σίγουρος πως θα βελτιωθεί, αλλά πρέπει πρώτα να αντέξει τα χτυπήματα που αναμένονται να είναι μεγάλα.

3. Η ανέντιμη στάση του ιδιοκτήτη (ό,τι πιο κομψό μπορώ να χρησιμοποιήσω) τροφοδοτεί τον κόσμο με δικαιολογημένη απαισιοδοξία, γκρίνια και αποστροφή προς την ομάδα (επίσης ό,τι πιο ήπιο μπορώ να χρησιμοποιήσω) πράγμα που σίγουρα θα επηρεάσει παίκτες και επιτελείο.

4. Μιας και πιάσαμε το επιτελείο να αναφέρω πως είναι αστείο να έχουμε τους λιγότερο καταρτισμένους βοηθούς προπονητή στη διοργάνωση. Ο Ιτούδης έχει τον Δέδα και τον Τριφούνοβιτς, ο Κάτας τον Μπεροκάλ και τον Πέρκινς, o Τρινκέρι τον Σλάβεν Ρίματς κ.ο.κ.

Συμπεράσματα

Η ομάδα θα βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου και θα ανέβει επίπεδα. Ο Ράντονιτς θα μάθει καλύτερα τους παίκτες του και θα τους αξιοποιήσει ορθολογικά. Όμως για να μπορέσει να διεκδικήσει την είσοδό της στα playoffs και το πρωτάθλημα, ρεαλιστικούς στόχους για εμένα, ο Ράντονιτς πρέπει να φέρει τον κατάλληλο PF και να δει τι θα κάνει με τον Άντριους είτε αξιοποιώντας τον είτε αλλάζοντάς τον. Ταυτόχρονα έχει υποχρέωση να αξιοποιήσει τον θησαυρό της ομάδας, τον Μαντζούκα και ίσως και τους Αβδάλα, Σαμοντούροφ στην Α1 και να δει πως μπορεί να βοηθήσει τα αδέρφια Καλαϊτζάκη να βελτιωθούν και να προσφέρουν στην ομάδα.