Γράφει ο Yank1971
Αφού οι ακατονόμαστοι αποφάσισαν να δώσουν τον τίτλο της προηγούμενης σαιζόν στην….. κούλα, το τριφύλλι έμεινε ξανά μόνο με το Κύπελλο, κάτι που επαναλήφθηκε και την επόμενη περίοδο 1993-94, οπότε οι πράσινοι κατέκτησαν ακόμη και το Σούπερ-Καπ και στα δύο κερδίζοντας στους αντίστοιχους τελικούς την ….. πρωταθλήτρια ΑΕΚ, η οποία συνέχισε την παράδοση και με την πολύ καλή ομάδα που διέθετε, κατέκτησε για τρίτη, συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο της πρωταθλήτριας, τίτλος που ήταν και ο τελευταίος της κούλας μέχρι τον περυσινό “χάρτινο”.
Να ξεκινήσουμε όμως να ξετυλίγουμε το κουβάρι των αναμνήσεων για την περίοδο εκείνη, αρχίζοντας από την αρχή που ήταν ιδανική για το τριφύλλι που κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της χρονιάς.
Τελικός Σούπερ-Καπ λοιπόν και ενώπιον μόλις 21.000 θεατών στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο Παναθηναϊκός επικρατεί της κούλας με φάουλ-γκολ του Σαραβάκου (1-0). Πριν από τον τελικό έδωσαν και τη δική τους μάχη οι παλαίμαχοι των δύο ομάδων, με τους πράσινους να επικρατούν κατά κράτος, κερδίζοντας τους αντίστοιχους της ΑΕΚ με 5-1, με γκολ που πέτυχαν οι ……. Δομάζος (2), Λιβαθηνός (2) και Ρότσα, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους φιλάθλους.
Οι φιλοδοξίες για τη νέα περίοδο ήταν μεγάλες, ο πρώτος τίτλος, το Σούπερ-Καπ, κατακτήθηκε, έμεναν όμως το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Από τους δύο όμως στόχους επιτεύχθηκε μόνο ο δεύτερος, αφού ο Παναθηναϊκός κατέκτησε και το κύπελλο, πρωταθλήτρια όμως, για τρίτη συνεχόμενη φορά, αναδείχθηκε η ΑΕΚ.
Το ξεκίνημα με τον Όσιμ στο τιμόνι της ομάδος ήταν μέτριο και έγινε μήνα Αύγουστο, κάτι που συνηθίζεται και τα τελευταία χρόνια, για να μπορούμε να συμβαδίσουμε με την Ευρώπη. Στα πρώτα 6 παιχνίδια το τριφύλλι μετράει 3 νίκες, 1 ισοπαλία και 2 ήττες, απολογισμός καθόλου ικανοποιητικός για μία ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.
Τη λευκή ισοπαλία στην έναρξη του πρωταθλήματος, τέλη Αυγούστου με τους απατεώνες, ακολουθούν δύο νίκες, με Νάουσα (2-1) εντός και Ηρακλή (3-2) εκτός και οι δύο με ανατροπές, για να ακολουθήσει η πρώτη ήττα από την μετέπειτα πρωταθλήτρια ΑΕΚ και μάλιστα εντός, με 2-1.
Η νίκη επί του Νιόνιου με 3-1 αναπτέρωσε τις ελπίδες, ότι κάτι καλό θα γινόταν εκείνη τη χρονιά, αλλά ακολούθησε η ήττα στην Έδεσσα με 2-0, που βύθισε την ομάδα στην εσωστρέφεια.
Εν τω μεταξύ άρχισε και η ευρωπαϊκή μάχη στο Κύπελλο Κυπελλούχων, στο οποίο εκπροσωπούσε τη χώρα μας ο Παναθηναϊκός με μία εύκολη πρόκριση επί της άσημης ιρλανδικής Σέλμπουρν, την οποία απέκλεισε, κερδίζοντάς την μάλιστα δύο φορές, τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας.
https://www.youtube.com/watch?v=1fT7fC-DyAs
Το 3-0 στο Ολυμπιακό Στάδιο, με γκολ των Δώνη, Σαραβάκου και Βαζέχα συνοδεύτηκε από μία δεύτερη νίκη, στο Δουβλίνο αυτή τη φορά, 2-1, με γκολ των Γ.Χ. Γεωργιάδη και Σαραβάκου, ενώ οι Ιρλανδοί μείωσαν απλά στο τέλος του αγώνα.
https://www.youtube.com/watch?v=EHgzw3MwAFg
Η επόμενη πρόκληση όμως άκουγε στο όνομα Μπάγιερ Λεβερκούζεν και εκεί ο Παναθηναϊκός, χωρίς να είναι κακός, αλλά άτυχος, έπαθε ολική έκλειψη. Στο ΟΑΚΑ οι πράσινοι υπέστησαν μία από τις βαρύτερες ήττες τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο (θυμίζω ότι πριν 30 χρόνια ακριβώς το τριφύλλι είχε χάσει στη Λεωφόρο από την Πολόνια Μπίτομ, επίσης με 4-1, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών), χάνοντας 4-1, αν και ο Μαυρίδης, έχασε μεγάλη ευκαιρία να δώσει προβάδισμα στο τριφύλλι στο 1-1 από το γκολ του Βαζέχα και στην επανάληψη, επήλθε η απροσδόκητη κατάρρευση.
Η ρεβάνς θεωρήθηκε για πολλούς τυπική διαδικασία, όμως στη Γερμανία, ο Παναθηναϊκός, μπροστά σε ένα απίστευτο πλήθος Ελλήνων φίλων του, άγγιξε το θαύμα, αφού κατάφερε να προηγηθεί νωρίς-νωρίς, στο 6΄ με το Σαραβάκο, διπλασίασε τα τέρματά του στο 66΄ με τον Γ.Χ. Γεωργιάδη και ενώ η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο, δεν κατάφερε να πετύχει ένα τρίτο γκολ που θα του έδινε ελπίδες για πρόκριση, αλλά στη λήξη δέχθηκε το γερμανικό τέρμα που έγραψε τους τίτλους τέλους του αγώνα (2-1) και της ευρωπαϊκής πορείας του τριφυλλιού εκείνη τη χρονιά.
Πίσω στο πρωτάθλημα πάλι, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα καλό σερί, μετά την πρόκριση επί της Σέλμπουρν, αφού κέρδισε διαδοχικά 5 παιχνίδια, και έμπαινε γερά στο κόλπο της διεκδίκησης του τίτλου.
Έτσι λοιπόν, νίκησε στη σειρά, την Ξάνθη με 5-0 εντός, την Καλαμαριά 1-0 εκτός, τον ΟΦΗ 4-1 εντός, τον Λεβαδειακό 2-1 εκτός και τον Απόλλωνα 3-0 εντός.
Η συνέχεια όμως δεν ήταν η καλύτερη για τους πράσινους, αφού στον κάμπο το τριφύλλι δεν καταφέρνει να κερδίσει τη Λάρισα σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι με πολλές ανατροπές που έληξε ισόπαλο 4-4 (!), νικά τη Δόξα στη Δράμα με 2-1, αλλά παραχωρεί ισοπαλία στον Άρη (1-1) στο Ολυμπιακό Στάδιο, ενώ χάνει και στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ με 3-1.
Ακολουθούν εύκολες νίκες επί των Αθηναϊκού (5-1), Παναχαϊκής (4-0), Νάουσας (3-0) και Ηρακλή (2-0), αλλά στα ντέρμπυ εμφανίζεται κατώτερος των περιστάσεων και ηττάται τόσο από τους ακατονόμαστους (2-1), όσο και από την κούλα (2-0) και έτσι η πρώτη θέση της κατάταξης μοιάζει να απομακρύνεται.
Οι νίκες επί των Πανιωνίου (4-2) και Εδεσσαϊκού (3-1) βελτιώνουν προσωρινά την κατάσταση, όμως η ήττα στην Ξάνθη με 2-1 αμέσως μετά απομακρύνει και πάλι το τριφύλλι από την κορυφή. Η νίκη επί της Καλαμαριάς με 5-1 απετέλεσε παρένθεση, αφού αμέσως μετά οι πράσινοι δεν μπορούν να κερδίσουν τον ΟΦΗ, που αγωνιζόταν σε όλο το β΄ ημίχρονο με 10, λόγω αποβολής του Γεωργαμλή, στην Κρήτη, παραχωρώντας λευκή ισοπαλία (άχ αυτό το άτιμο το παράρτημα, όλο πρωταθλήματα μας χάριζε!).
Μάρτη μήνα ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Λεβαδειακό με 3-0, ακολουθεί όμως νέα επώδυνη λευκή ισοπαλία στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα και ο Ίβιτσα Όσιμ αποτελεί παρελθόν, αντικαθιστάμενος από τον Χουάν Ρότσα, ο οποίος ξεκίνησε εντυπωσιακά με νίκη-πρόκριση 3-0 επί του Ηρακλή στο κύπελλο, ενώ και η μετέπειτα προπονητική του πορεία στο τριφύλλι ήταν ονειρική.
Μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και για 6 παιχνίδια ο Παναθηναϊκός του Ρότσα παραχωρεί μόνο μία ισοπαλία με τον Αθηναϊκό εκτός έδρας 1-1, ενώ κάνει 5 νίκες, αφού κερδίζει διαδοχικά τη Λάρισα με 5-0, τη Δόξα με 8-0, τον Άρη εκτός με 2-1, τον ΠΑΟΚ με 2-0 και την Παναχαϊκή με 1-0. Να σημειώσουμε εδώ ότι τη χρονιά αυτή το τριφύλλι είχε την καλύτερη επίθεση, αφού πέτυχε 82 τέρματα, ενώ η πρωταθλήτρια ΑΕΚ και οι απατεώνες που τερμάτισαν τρίτοι πέτυχαν μόλις 63 τέρματα.
Το πουλάκι όμως του πρωταθλήματος είχε πετάξει, όμως έμεινε το κύπελλο, το οποίο ο Παναθηναϊκός κατακτά για δεύτερη συνεχή σαιζόν. Πρώτα κερδίζει στον όμιλο Νίκη Βόλου (1-0) και Κερατσίνι (5-0), ενώ παραχωρεί ισοπαλία στην ΑΕΚ (2-2). Ακολούθως αποκλείει κατά σειράν σε διπλούς αγώνες τον ΟΦΗ (5-1 και 2-0), τον ΠΑΟΚ με δύο λευκές ισοπαλίες και 5-4 στα πέναλτυ, τον Ιωνικό (1-1 και 2-0) και τον Ηρακλή (0-0 και 3-0), για να φτάσει στον τελικό όπου βρήκε απέναντί του την πρωταθλήτρια ΑΕΚ.
Ο τελικός του Κυπέλλου βρήκε αντιμέτωπους τον περσινό νικητή Παναθηναϊκό και την επί τρία χρόνια πρωταθλήτρια ΑΕΚ.
Στο Ολυμπιακό Στάδιο, όπου διεξήχθη, έγινε ένας ονειρικός τελικός με πολλά γκολ, ανατροπές, σασπένς και ….. τελικό νικητή και θριαμβευτή τον Παναθηναϊκό, ο οποίος επικράτησε στα πέναλτι και κατέκτησε για τρίτη συνεχή χρονιά το τρόπαιο.
Δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, ευρισκόμουν στο εξωτερικό και μάλιστα σε εξωτικά μέρη, λόγω υπηρεσιακής απασχόλησης και έτσι τα τεκταινόμενα τα μάθαινα, με καθυστέρηση μερικών ημερών, από τις εφημερίδες. Τότε ούτε κινητά υπήρχαν, αλλά ούτε και Ίντερνετ.
Πίσω στον τελικό όμως, που όπως προανέφερα, εξελίχθηκε σε θρίλερ.
Τέλη Απριλίου 1994 και το τριφύλλι ξεκίνησε εντυπωσιακά και προηγήθηκε, 2-0 με τέρματα των Βαζέχα και Μανωλά (αυτογκόλ). Η κούλα όμως αντεπετέθη, έφθασε στην ισοφάριση με γκολ του …. κλέφτη Αλεξανδρή και του Δημητριάδη, ενώ στην παράταση που δόθηκε, ο ….. κλέφτης Αλεξανδρής έδωσε το προβάδισμα στους κιτρινόμαυρους.
Λίγο πριν τη λήξη ο Μάρκος κατάφερε να ισοφαρίσει, ενώ δευτερόλεπτα πριν το τελευταίο σφύριγμα, η κεφαλιά του Ουζουνίδη έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι και έτσι ο τελικός οδηγήθηκε στα πέναλτι.
https://www.youtube.com/watch?v=0llLoulIdGU
Εκεί το τριφύλλι ήταν πιο εύστοχο και με σκόρερ τους Χριστοδούλου, Γ.Χ. Γεωργιάδη, Ουζουνίδη, Αποστολάκη επικράτησε με 4-2, αφού προηγουμένως ο Βάντσικ είχε αποκρούσει ένα πέναλτι και έτσι ο Παναθηναϊκός στέφθηκε πανάξια κυπελλούχος Ελλάδος.
Τη σαιζόν εκείνη οι πράσινοι είχαν στο δυναμικό τους τους ακόλουθους ποδοσφαιριστές:
Βάντσικ, Νικοπολίδη, Αποστολάκη, Καλιντζάκη, Καπουράνη, Μαυρίδη, Ουζουνίδη, Αντωνίου, Γεωργακόπουλο, Μαραγκό, Μάρκο, Μπορέλι, Νιόπλια, Φραντζέσκο, Χριστοδούλου, Κολιτσιδάκη, Γ.Σ. Γεωργιάδη, Βαζέχα, Γιώτσα, Γ.Χ. Γεωργιάδη, Δώνη, Παπαπαναγή, Σαραβάκο και Καφφέ.
Τα 82 τέρματα του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα εκείνης της περιόδου είχαν πετύχει 16 ποδοσφαιριστές οι κάτωθι: Βαζέχα 24, Σαραβάκος 15, Δώνης 8, Γ.Χ. Γεωργιάδης 6, Μάρκος, Φραντζέσκος, Χριστοδούλου από 4, Νιόπλιας 3, Μαυρίδης, Καπουράνης, Ουζουνίδης, Μπορέλι από 2, ενώ από 1 γκολ σημείωσαν οι Αποστολάκης, Αντωνίου, Μαραγκός και Καλιντζάκης. Τέλος 2 αντίπαλοι ποδοσφαιριστές σημείωσαν αυτογκόλ υπέρ της ομάδας του τριφυλλιού.
**Τα κείμενα των προηγούμενων σαιζόν μπορείτε να τα βρείτε εδώ
