Γράφει ο Ευθύμης
Η μέχρι στιγμής off season του Παναθηναϊκού υπήρξε ταραχώδης. Αποχώρηση του ιδιοκτήτη, κόντρα με την Ευρωλίγκα, μείωση του μπάτζετ, αποχώρηση του Καλάθη και σίριαλ για την απόκτηση παικτών. Ο Γιώργος Βόβορας σε συνεργασία με τους συνεργάτες του, αλλά και με την τριανδρία των Αλβέρτη, Διαμαντίδη, Τριαντόπουλου έχτισε ένα αρκετά ενδιαφέρον ρόστερ με αρκετά πλεονεκτήματα, αλλά και με μερικά σημαντικά μειονεκτήματα. Εδώ πρέπει να τονιστούν δύο πράγματα:
1. Ο Βόβορας είχε την ευκαιρία να χτίσει ένα ρόστερ 100% δικό του μακριά από διοικητικές παρεμβάσεις και τη δυνατότητα να χτίσει γύρω από τους Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννη (+Μπέντιλ).
2. Είχε δύο σημαντικά προβλήματα. Πρώτον, το χαμηλό μπάτζετ και δεύτερον το γεγονός πως η αγωνιστική δράση στο ΝΒΑ συνεχίζεται με αποτέλεσμα πολλοί παίκτες να περιμένουν τη λήξη προσπαθώντας να κερδίσουν ένα συμβόλαιο στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη.
Πριν αρχίσω την προσπάθεια ανάλυσης του ρόστερ οφείλω να σημειώσω ορισμένα γενικά συμπεράσματα. Το Ευρωπαϊκό μπάσκετ βρίσκεται σε μια νέα εποχή. Ο πήχης του ανταγωνισμού έχει ανέβει αισθητά και ομάδες που ποτέ δεν υπολογίζονταν ως διεκδικητές του F4 (μερικές ούτε των playoffs) έχουν δυναμώσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Βαλένθια, η οποία με εξαίρεση την περυσινή χρονιά δεν μπόρεσε ποτέ να είναι ανταγωνιστική.
Η πανδημία παίζει αναμφίβολα το δικό της ρόλο. Είναι δεδομένο πως τα περισσότερα (ίσως και όλα τα) παιχνίδια θα διεξαχθούν χωρίς την παρουσία κόσμου. Οι ομάδες που στηρίζονταν στη δύναμη της έδρας θα έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα. Ο Παναθηναϊκός, η Ζαλγκίρις, η Μακάμπι και Ερυθρός Αστέρας πλήττονται κατά τη γνώμη μου περισσότερο από όλους.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι τώρα. Στο παρελθόν είχα αναφέρει πως το θετικό του Βόβορα είναι πως πρόκειται για έναν ανοικτόμυαλο προπονητή που δεν έχει αγκυλώσεις και δεν είναι προσκολλημένος σε μία συγκεκριμένη φιλοσοφία. Έχω την πεποίθηση πως ο Βόβορας θα παρουσιάσει ένα μοντέλο που θα αποτελεί έναν συγκερασμό των φιλοσοφιών των προπονητών με τους οποίους συνεργάστηκε. Η άποψή μου είναι πως η ομάδα θα πάει σε γρήγορο ρυθμό με πολλές επιθέσεις στο transition (επίδραση του Πιτίνο), θα παρατάξει πεντάδες με πολλά forwards και τουλάχιστον έναν scoring guard (επιδράσεις Πεδουλάκη) και κοψίματα στην baseline από τους forwards (επίδραση Πασκουάλ).
Η στελέχωση αυτή καθεαυτή δεν μπορεί να κριθεί. Η ομάδα έχει παίκτες στοιχήματα. Κοινώς παίκτες που μπορεί να εξελιχθούν παραπάνω από τις προσδοκίες, αλλά και παίκτες που μπορεί να μην καταφέρουν να ενταχθούν στην ομάδα για διάφορους λόγους (νεοεμφανιζόμενοι σε αυτό το επίπεδο όπως ο Φόστερ, παίκτες με πτωτική πορεία όπως ο Γουάιτ, ιστορικό τραυματισμών όπως ο Νέντοβιτς κ.α.). Εδώ είναι σημαντική η συμβολή και η ευθύνη του Βόβορα. Ο κόουτς δεν πρέπει (και είμαι σίγουρος πως δε θα το κάνει) να λειτουργήσει ως απλός διαχειριστής του ρόστερ, αλλά να δώσει έμφαση τόσο στην ομαλή ενσωμάτωση κάποιων παικτών, όσο και στην ατομική βελτίωση κάποιων άλλων (π.χ. το σουτ του Μήτογλου μπορεί να ανοίξει πολλές πόρτες στην επίθεση της ομάδας). Η ικανότητα του Βόβορα να στελεχώσει ορθολογικά το ρόστερ θα κριθεί από την ικανότητά του να εξελίξει παίκτες και να τοους εντάξει σταδιακά στην ομάδα χωρίς να τους υπερφορτώσει με αρμοδιότητες που δε θα μπορέσουν να ανταποκριθούν.
Σταχυολογώντας το ρόστερ μπορεί κάποιος να αντιληφθεί μερικά απλά πράγματα:
1. Την απουσία ενός ψηλού με εμπειρία, ικανού να αμυνθεί παντού.
2. Την παρουσία πολλών forwards.
3. Την παρουσία τριών ντ με δυνατότητα να εκτελέσουν υπό πίεση (ο Φόστερ είναι τέτοιος, μένει να δείξει πως μπορεί σε αυτό το επίπεδο).
Αναλυτικότερα λοιπόν:
Για άλλη μια χρονιά δεν προσθέσαμε έναν ψηλό ικανό να αμυνθεί αποτελεσματικά στο ζωγραφιστό, καθιστώντας το άβατο. Εντούτοις, η απόκτηση του Όγκαστ έχει λογική. Αρκετά γρήγορος, ικανός να δώσει σταθερά λύσεις επιθετικά, τόσο τελειώνοντας φάσεις όσο και δημιουργώντας. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι η αδυναμία του να αμυνθεί. Η αλήθεια είναι πως η έλλειψη τακτικής παιδείας και η αδυναμία του να αντιληφθεί έγκαιρα τη φάση (πιθανότατα λόγω χαμηλού μπασκετικού IQ) του στερούν τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε έναν ικανοποιητικό αμυντικό. Αυτά θα προσπαθήσει να τα καλύψει με την ταχύτητα και την ενέργειά του, αμφιβάλλω όμως κατά πόσο θα μπορέσει να βοηθήσει σε σταθερή βάση.
Η προσθήκη του Γουάιτ αποτελεί το μεγαλύτερο ερωτηματικό. Η πορεία του είναι φθίνουσα και οι φήμες για τη διατροφή του δημιουργούν αμφιβολίες για την ικανότητά του να βοηθήσει. Εδώ ο Βόβορας πρέπει να βρει το κλειδί του παίκτη και να του δώσει κίνητρο. Το σουτ του, η ικανότητά του στο ριμπάουντ και οι άμυνες του δένουν, θεωρητικά πάντα, αρμονικά με τα χαρακτηριστικά του Παπαγιάννη. Μπορεί όμως ο ίδιος να θυμίσει τον παίκτη που θαυμάσαμε στη Ζαλγκίρις;
Η γραμμή των ψηλών μπορώ να πω πως είναι ικανόποιητική σε γενικές γραμμές. Έχει προβλήματα, αλλά δεν είναι για πέταμα. Ο Παπαγιάννης μπορεί να εξελιχθεί και άλλο (έχει παρουσιάσει εντυπωσιακή αλλαγή στο σώμα του), ο Γουάιτ αποτελεί ένα υπολογισμένο ρίσκο, ο Μήτογλου έδωσε λύσεις έδωσε λύσεις αγωνιζόμενος στη θέση του center, ενώ ο Μπέντιλ έχει στοιχεία (δύναμη, όγκο, σουτ υπό κατασκευή) για να βοηθήσει. Υπάρχει και ο Παπαπέτρου που μπορεί να καλύψει ευκαιριακά τη θέση. Επίσης, όπως ανέφερα πιστεύω πως θα δούμε αρκετά το δίδυμο Μήτογλου-Μπέντιλ. Ουσιαστικά ο Μήτογλου αποτελεί τον παίκτη κλειδί στους ψηλούς. Αν μπορέσει να εξελίξει το σουτ του, αλλά και να καλύψει το <<5>> για σημαντικό χρονικό διάστημα η ομάδα θα έχει κερδίσει πολλά.
Στα forwards πάλι παρατηρείται μία υπεροπλία. Η παρουσία του Παπαπέτρου αποτελεί εγγύηση για τη θέση του small forward (και όχι μόνο πιστεύω θα παίξει και στο 4, αλλά και στο 2 σε σχήματα-καμικάζι). Ο αρχηγός έδειξε τρομακτική βελτίωση σε πολλούς τομείς και καλείται πλέον να βελτιωθεί και άλλο. Ο Πέσιτς τον είχε χαρακτηρίσει το καλύτερο τριάρι της Ευρώπης (υπερβολή), αλλά σίγουρα ήταν ο πιο βελτιωμένος sf.
Οφείλει όμως να εξελιχθεί σε δύο ακόμη τομείς: δημιουργία και ποστ παιχνίδι. Προσθέτοντας δημιουργικά στοιχεία στο παιχνίδι του θα μπορέσει να αποτελέσει μία επιπλέον λύση, ενώ δουλεύοντας το ποστ παιχνίδι του θα δώσει πολλές λύσεις στον κόουτς. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα δεν έχει ούτε έναν παίκτη με ικανότητα στο ποστ (η σταθερά του Τόμας στην επίθεση θα φανεί) και αυτό αποτελεί μειονέκτημα για μία σειρά από λόγους: πρώτον όταν δεν βγει η γρήγορη επίθεση και τα γκαρντ της ομάδας δεν μπορέσουν να βρουν καλά σουτ, το ποστ θα μπορούσε να αποτελέσει μία καλή λύση τόσο για εκτέλεση, όσο και δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Επίσης το ποστ προσφέρει μία σειρά απο πλεονεκτήματα: αποφορτίζει τα γκαρντ, φθείρει τον αντίπαλο και αυξάνει τις πιθανότητες να βρεθεί κάποιος στη γραμμή των βολών. Ναι είναι ξεπερασμένο, αλλά αποτελεί εγγύηση για πολλές ομάδες.
Ο Σαντ-Ρος αποτελεί έναν facilitator, δηλαδή έναν παίκτη που μπορεί να εκτελέσει διαφορετικούς ρόλους ανάλογα τις ανάγκες της ομάδας. Ο Κουβανός θα αποτελέσει τον καλύτερο αμυντικό της ομάδας, θα διευκολύνει την κυκλοφορία της μπάλας, αλλά θα πρέπει οι συμπαίκτες του να είναι ικανοί να εκτελέσουν από την περιφέρεια. Ουσιαστικά ο Σαντ Ρος θα βοηθήσει τους συμπαίκτες του καλύπτοντας αμυντικές αδυναμίες (π.χ. του Τζάκσον ή του Φόστερ), αλλά και οι συμπαίκτες του θα καλύψουν την αδυναμία του στο σουτ. Ουσιαστικά η σχέση του με τους συμπαίκτες του θα είναι αμφίδρομη.
Ο Κασελάκης πιθανόν να μην αγωνιστεί αρκετά στην Ευρωλίγκα, αλλά μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για παίκτες όπως ο Καλαϊτζάκης. Ο Κασελάκης αποτέλεσε μέλος της γενιάς των Σλούκα, Μάντζαρη, Παππά, Γιάνκοβιτς που σάρωσαν στα μετάλλια στις μικρές Εθνικές. Η σωματοδομή του όμως αποτέλεσε εμπόδιο για να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Ήταν αργός για τριάρι και κοντός για τεσσάρι. Η σκληρή δουλειά του τον οδήγησε στον Παναθηναϊκό. Ο Κασελάκης αποτελεί τον ορισμό του παίκτη που δούλεψε και ξεπέρασε τις αδυναμίες του και οι νεότεροι, που περιμένουν να κάνουν καριέρα μόνο και μόνο με όπλο τα σωματικά τους προσόντα , πρέπει να παραδειγματιστούν από τηη δουλειά του.
Το backcourt είναι για εμένα το μεγαλύτερο μυστήριο του Παναθηναϊκού για μια σειρά από λόγους. Πρώτα από όλα είναι ξεκάθαρη η αλλαγή φιλοσοφίας. Ο Παναθηναϊκός θα εμφανιστεί χωρίς pass first pg για πρώτη φορά στην ιστορία του! Αυτό δεν είναι κατανάγκη κακό. Η δημιουργία της ομάδας θυσιάστηκε προς όφελος της εκτέλεσης. Η περιφέρεια της ομάδας έχει 3 παίκτες που μπορούν να εκτελέσουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Σημαντικό πλεονέκτημα θα αποτελέσει η pull up εκτέλεση του Τζάκσον, ο οποίος μπορεί να εκτελέσει οποιονδήποτε αντίπαλο και σίγουρα θα υπάρξουν βραδιές που θα θα τον σταματάει κανείς. Ο Φόστερ είναι επίσης ένας παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ και να εκτελέσει με pull up.
Ουσιαστικά ο παίκτης που αναμένεται να αποτελέσει τον go-to-guy του Βόβορα είναι ο Νέντοβιτς. Ο Σέρβος, εάν παραμείνει υγιής, θα επιβεβαιώσει γιατί είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης του ρόστερ. Η ικανότητά του στο 1vs1 και στο να δημιουργεί ρήγματα στην αντίπαλη ομάδα θα δώσει τη δυνατότητα στους συμπαίκτες του να βρουν καλά σουτ. Το σημαντικότερο όμως είναι πως ο Νέντοβιτς είναι ο παίκτης που θα τρέξει τη φετινή ομάδα και θα καθορίσει μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Ο Μποχωρίδης είναι ίσως ο πιο παράταιρος παίκτης στο ρόστερ. Το μέτριο ball handling του του απαγορεύει να αγωνιστεί στη θέση του point guard, τουλάχιστον στο υψηλότερο επίπεδο, ενώ η θέση του sg είναι κλεισμένη από τους Φόστερ, Νέντοβιτς. Τι θα μπορούσε να προσφέρει ο ίδιος σε αυτό το ρόστερ; Καλές άμυνες και μερικά ξερά/αναίσθητα σουτ, από αυτά που πετύχαινε και στον Άρη.
Ουσιαστικά ο Μποχωρίδης αποτελεί έναν υπό κατασκευή 3D wing με δημιουργικά στοιχεία. Σημαντικό είναι να αναπτύξει το παιχνίδι του μακριά από τη μπάλα, κινούμενος γύρω από τα screen καλύπτοντας ένα κενό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ρόστερ, αυτό του off screen σουτέρ. Η ευκαιρία είναι λοιπόν στα χέρια του.
Ο Καλαϊτζάκης είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση. Το παιχνίδι του είναι ακόμη υπό κατασκευή. Το ball handling του είναι χαμηλού επιπέδου, το σουτ του είναι επιεικώς μέτριο και η σωματοδομή του επιδέχεται βελτίωσης. Αυτή τη στιγμή είναι πιο κοντά στο να καθιερωθεί ως point forward παρά guard. Το ρόστερ πάντως είναι έτσι στελεχωμένο (περισσότερο από σπόντα παρά από επιλογή) που μπορεί να κερδίσει κάποια λεπτά συμμετοχής, αρχικά μέσα από την άμυνα και τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από το αθλητικό του σωματότυπο.
Ας δούμε όμως τη γενική εικόνα του ρόστερ. Η ομάδα έχει δομηθεί έτσι ώστε:
1. Να μπορέσει να παίξει σε υψηλό pace, δίνοντας στους guard license to kill. Νομίζω πως είναι φανερό ότι η ομάδα θα βασιστεί στην ικανότητα των περιφερειακών της να εκτελούν από παντού.
2. Το αμυντικό πλάνο θα στηριχθεί στην ικανότητα των forwards να αμυνθούν αποτελεσματικά τόσο στην περιφέρεια όσο και στο ζωγραφιστό.
3. Τα πεντάρια να δώσουν σκορ και ριμπάουντ.
4. Να έχει πολλούς διπλοθεσίτες που θα αλλάζουν κέλυφος ανάλογα με την αποστολή που θα τους ζητηθεί, αυξάνοντας έτσι τις διαθέσιμες λύσεις.
5. Αφήνει ανοικτή την πόρτα σχεδόν σε όλους τους παίκτες να κάνουν το βήμα παραπάνω και να διεκδικήσουν σημαντικό ρόλο, αφού όμως εξελίξουν το παιχνίδι τους. Αυτό βέβαια έχει και το αρνητικό πως μπορεί να μην μπορέσει να καλύψει κανένας τα κενά.
6. Το βαρόμετρο στη φετινή πορεία της ομάδας θα είναι το επίπεδο της άμυνάς του. Αν ο Βόβορας χτίσει μία καλή άμυνα τότε αυτό θα βοηθήσει την επίθεση να βρει ρυθμό. Θα τα καταφέρει σε σημαντικό βαθμό.
Κλείνοντας ο Βόβορας έχει φέτος μία τεράστια πρόκληση. Να κρατήσει την ομάδα σε υψηλό επίπεδο, παρουσιάζοντας ομάδα με συγκεκριμένη κατεύθυνση. Για να τα καταφέρει πρέπει να είναι ικανός τόσο στο τακτικό κομμάτι όσο και στον τομέα της ατομικής βελτίωσης των παικτών. Η ομάδα θα συνεχίσει να παίζει σε υψηλές ταχύτητες, έχοντας καλύτερους αμυντικούς, παρουσιάζονας ενδιαφέροντα/ιντριγκαδόρικα σχήματα με πολλά forwards και μία μαχητική ομάδα με πάθος που θα παλεύει όλα τα παιχνίδια. Στήριξη στην προσπάθεια της ομάδας και όπου μας βγάλει.
