Καλησπέρα κύριοι, ότι και να γράψουμε αυτή την ώρα η πίκρα ενός αποκλεισμού, με ήττα μάλιστα, δεν απαλύνεται. Η “δουλειά” βλέπετε είχε γίνει την προηγούμενη Τετάρτη και σήμερα απλά “πληρώθηκε”…..
Μπορεί ο Δώνης και οι παίκτες να μοιράζουν γενναιόδωρα τα συγχαρητήρια για την πρόκριση στον μπαΟΥΓΚ, να ομολογούν πως ο μπαΟΥΓΚ είναι η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως η καλύτερη ομάδα, έφτασε στο σημείο να σε κλέψει για να σε υποτάξει, μετά το μάθημα που πήρε στο ματς του πρωταθλήματος.
Παρά τη θέληση προπονητή, παικτών και κόσμου… η πρόκριση μετά το κάλπικο 2-0 της Τούμπας, ήταν από αδύνατη έως ακατόρθωτη, παρά όσα γράφαμε όλη αυτή τη βδομάδα προκειμένου να ντοπάρουμε κάθε Παναθηναϊκό και να δούμε μετά από πολλά χρόνια τον κόσμο μας, να δίνει μαζικά και δυναμικά το παρών, στηρίζοντας την ομάδα.
Και σαν να μην έφτανε το 2-0 ελέω Ελβετού Κύζα, σαν να μην έφτανε η ατυχία να τραυματιστεί ο Ινσούα, ήρθε στα πρώτα δέκα λεπτά μια κλασική χαμένη ευκαιρία δική μας να κάνουμε το 1-0 και ένα γκολ του μπαΟΥΓΚ….και αντί να απογειωθεί το ΟΑΚΑ πιστεύοντας στο όνειρο, προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα του αποκλεισμού.
Προσωπικά δεν μπορώ να κρίνω το παιχνίδι από την ώρα της επίτευξης του γκολ του μπαΟΥΓΚ μέχρι και το τέλος….. Με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να γνωρίζουν πως πλέον χρειάζονται τέσσερα γκολ για να προκριθούν, ότι έγινε από εκείνο το σημείο και μετά είναι ως μη γενόμενο.
Η απογοήτευση έπαιξε το ρόλο της και έτσι δεν μπόρεσαν να χαρίσουν στον κόσμο που έσπευσε στο ΟΑΚΑ έστω ένα γκολ, έστω να μην δώσουν τη χαρά στους απέναντι, να έχουν δικαιολογία για όσα έκαναν την προηγούμενη Τετάρτη.
Είναι δεδομένο πως οι απανταχού Κόλκες, από σήμερα το βράδυ θα μας δείχνουν με το δάχτυλο και θα μας το κουνάνε κιόλας, λέγοντάς μας “Ορίστε και σήμερα που δεν υπάρχει μισή φάση να διαμαρτυρηθείτε, περίπατο κάναμε και μάλιστα εκτός έδρας”….. Καλά θα μας κάνουν, γιατί όπως τα μικρά παιδιά πρέπει να τους δίνεις καμιά στον κώλο πριν μεγαλώσουν για να σε φοβούνται και να σε σέβονται, έτσι και τις μικρές ομάδες…… Εμείς όχι δεν τους δίναμε καμιά στον κώλο, αλλά τους χαϊδεύαμε κιόλας, πότε δίνοντας τους λεφτά για τον Σαλπιγγίδη και πότε για τον Λάζαρο….
Κλείνοντας, θα ήθελα να πως στους γνωστούς ξερόλες που θα καθίσουν να κρίνουν προπονητή και παίκτες για το τι έκαναν ή δεν έκαναν από το 10ο λεπτό και έπειτα -ξεχνώντας όσα έχουν κάνει το τελευταίο τρίμηνο και κυκλοφορούμε τουλάχιστον με ψηλά το κεφάλι (σε αντίθεση με τα τελευταία 3 χρόνια)-……. να σκεφτούν ποια πιθανότατα θα ήταν η δική τους απόδοση, αν πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά στα πρώτα δέκα λεπτά, τους ανακοίνωνε το αφεντικό τους, πως απολύονται με το τέλος της βάρδιας.
Γιατί καλή η κριτική, αλλά κάπου κάπου να φέρνουμε εμάς στη θέση αυτών των παιδιών….και μετά να μιλάμε. Αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους, αυτά τα παιδιά αλλά και ο προπονητής, εδώ και δύο χρόνια έχουν κάνει μια ΥΠΕΡΒΑΣΗ….. Μπορεί να μην είναι υπέρβαση για τον Παναθηναϊκό μας να σώνει τη χρονιά ή να μπαίνει στην τετράδα, αλλά για τα παιδιά που παίζουν στον μνημονιακό Παναθηναϊκό, με δεδομένο ποιους και τι αντιμετωπίζουν, ΕΙΝΑΙ.
Ο προπονητής σαφέστατα και δεν είναι στο απυρόβλητο, όπως και αρκετοί παίκτες, θα κριθούν όμως ανάλογα με τις δυνατότητές τους, τις αμοιβές τους και τους αντιπάλους τους, όχι με την βαριά ιστορία που έχει η ομάδα μας ή με όσα είχαν πετύχει οι Σαραβάκος, Καραγκούνης, Σισέ, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Λέτο.
Πάμε γερά να κάνουμε το 3 Χ 3 στα παιχνίδια που απομένουν μέχρι τα play off και εκεί με δεδομένο πως θα έχουν ενσωματωθεί πλήρως οι Ανουάρ, Ναγκί και Αγιούμπ, θα δούμε ακόμη καλύτερη ομάδα….. Και αν τυχόν έχει παρθεί νωρίτερα κάποια απόφαση υπέρ της συμμετοχής μας στην Ευρώπη, θα δούμε καλύτερη, καλύτερη, καλύτερη ομάδα!!!
ΥΓ1. Ακόμα και μετά τον σημερινό αποκλεισμό, ακόμα και αν ξέρω μέσα μου πως αν παίζαμε πλήρεις με την ΑΕΚ θα την κερδίζαμε, επιμένω πως ο προπονητής σωστά επέλεξε να τα δώσει όλα για το κύπελλο, και ας ήταν ή φαινόταν άπιαστο όνειρο.
ΥΓ2. Ο Αγιούμπ μπαλαδόφατσα….άσχημη, αλλά μπαλαδόφατσα 🙂
