Ισχυρά σημεία – Αδυναμίες – Ευκαιρίες – Απειλές

Γράφει ο Ευθυμης

Πριν από περίπου έναν χρόνο ο Εργκίν Αταμάν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας διαδικασίας αλλαγής νοοτροπίας προς τη φιλοσοφία του νικητή, συνδυάζοντας το κύρος του κορυφαίου προπονητή στην Ευρώπη με την ιστορική κληρονομιά του Παναθηναϊκού.

Η συναστρία του Αταμάν με τον Παναθηναϊκό ήταν εμφανής από την πρώτη στιγμή, καθώς η φιλοσοφία του ταίριαξε απόλυτα με την κουλτούρα της ομάδας. Η ένωση αυτή δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες για την επιστροφή του Παναθηναϊκού στην κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτά όμως είναι ιστορία.
Ο Εργκίν Αταμάν έχει στόχο να οδηγήσει και φέτος τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης. Εγχείρημα αρκετά δύσκολο με βάση τη βελτίωση των ανταγωνιστών του, αλλά όχι απίθανο με δεδομένη την ενίσχυση του ρόστερ της ομάδας.

Προκειμένου να αναλύσουμε το ρόστερ της ομάδας θα χρησιμοποιήσουμε τη SWOT analysis. Η SWOT Analysis (Ανάλυση SWOT) είναι ένα εργαλείο στρατηγικής ανάλυσης που βοηθάει έναν οργανισμό ή άτομο να αξιολογήσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, με στόχο τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων. Ο όρος SWOT αποτελεί ακρωνύμιο και αναφέρεται σε τέσσερις βασικούς παράγοντες:

Strengths (Ισχυρά σημεία): Εσωτερικά πλεονεκτήματα ή θετικά στοιχεία που δίνουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Weaknesses (Αδυναμίες): Εσωτερικές αδυναμίες ή περιοχές που χρειάζονται βελτίωση.

Opportunities (Ευκαιρίες): Εξωτερικές ευκαιρίες που μπορούν να αξιοποιηθούν για ανάπτυξη ή βελτίωση.

Threats (Απειλές): Εξωτερικοί κίνδυνοι που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την απόδοση.

Strengths

1. Η αύρα νικητή. Ο Παναθηναϊκός στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης αποκαθηλώνοντας τη Ρεάλ, την κορυφαία ομάδα της τελευταίας δεκαετίας. Ουσιαστικά το τσιπάκι της ομάδας άλλαξε μέσα στη σεζόν, με τους παίκτες να χτίζουν σταδιακά την αυτοπεποίθησή τους ακολουθώντας την πνευματική νοοτροπία του προπονητή τους. Τα μεγάλα νικητήρια σουτ κατά τη διάρκεια της περυσινής σεζόν έγραψαν σταδιακά στο υποσυνείδητο και στην ψυχοσύνθεση της ομάδας. O Παναθηναϊκός επανέκτησε τη συναισθηματική νοημοσύνη που του έλειπε. Το μεγαλύτερο προσόν των μεγάλων ομάδων.

2. Η προσθήκη του Λορέντζο Μπράουν. Ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη έναν ακόμη δημιουργό που θα έδινε ακόμη μεγαλύτερη ροή στην επίθεση. Στο πρόσωπο του Μπράουν ο Αταμάν βρίσκει τον point guard που μπορεί να παίξει μαζί με όλους τους περιφερειακούς τόσο πίσω όσο και δίπλα στο Σλούκα και που του δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει ακόμη περισσότερο της αγαπημένες του 3-guard line up.

3. Η γεμάτη περιφέρεια δίνει τη δυνατότητα στο Σλούκα να κάνει συντήρηση ως την άνοιξη και να παίξει ξανά ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης σε εκείνο το σημείο. Αυτό θα του προσδώσει ένα τεράστιο πλεονέκτημα τη χρονική περίοδο που κρίνονται οι τίτλοι.

4. Η προσθήκη του Γιουρτσεβέν. Ο Αταμάν έκκρινε ότι είχε ανάγκη ένα ψηλό που θα του δώσει πόντους, δημιουργία και ριμπάουντ. Ο Παναθηναϊκός πέρυσι προσπάθησε να καλύψει το πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ μέσα από τις καλές περιστροφές και να καλύψει το <<χάντικαπ>> σε επίπεδο κατοχών μέσα από το χαμηλό αριθμό λαθών. Η προσθήκη του Τούρκου ψηλού θα δώσει μεγαλύτερη ασφάλεια στο αμυντικό ριμπάουντ και θα δώσει την ευκαιρία στην ομάδα να τρέξει στο επιθετικό transition ανεβάζοντας την παραγωγικότητά της. Το μπάσκετ άλλωστε είναι συνέχεια.

5. Η προσθήκη του Οσμάν αυξάνει ακόμη περισσότερο την αθλητικότητα του Παναθηναϊκού και δίνει τη δυνατότητα στον Αταμάν να ανεβάσει την ένταση στην άμυνα. Εδώ θα πρέπει αν σημειωθεί ότι παίκτες όπως ο Αντετοκούνμπο και ο Καλαϊτζάκης μπορούν να αλλάξουν το κέλυφος της ομάδας όπως έκαναν πολλές φορές πέρυσι ανεβάζοντας κατακόρυφα την ένταση στο παρκέ. Η προοπτική εείναι ενδιαφέρουσα.

6. Ομάδα που κερδίζει αλλάζει. Αν θέλει να ξανακερδίσει. Έπειτα από κάθε επιτυχία υπάρχει κορεσμός. Ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε νέο αίμα, τρεις παίκτες (Μπράουν, Γιουρτσεβέν, Οσμάν) που θέλουν να κατακτήσουν την κορυφή, προσδοκά να αναδείξει ένα δικό του παιδί (Σαμοντούροφ) και έχει στο ρόστερ δύο παίκτες που διψάνε για μπάσκετ και θα διεκδικήσουν ακόμη μεγαλύτερο χρόνο στο ροτέισιον (Αντετοούνμπο, Καλαϊτζάκης). Ο εσωτερικός υγιής ανταγωνισμός μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση.

Weaknesses

1. Η ομάδα θα αργήσει να φορμαριστεί και υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθεί με μειονέκτημα έδρας. Θεωρώ δεδομένο ότι μέχρι τα Χριστούγεννα ο Πρωταθλητής Ελλάδας και Ευρώπης θα παίζει σε χαμηλές ταχύτητες. Εδώ ο κόσμος πρέπει να θυμηθεί ότι η προσπάθεια για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στην κορυφή ήταν συνεχής και αποτέλεσε ένα δυσεπίλυτο σταυρόλεξο το οποίο έλυσε μαεστρικά ο Εργκίν Αταμάν. Όσον αφορά το θέμα του πλεονεκτήματος της έδρας, πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι μεγάλες ομάδες δεν καταλαβαίνουν από έδρες. Και όταν καταφέρνουν και κερδίζουν μέσα σε έδρες σπουδαίων αντιπάλων τότε χτίζουν νοοτροπία νικητή. Ο διακόπτης πέρυσι γύρισε στο μεγάλο σουτ του Γκριγκόνις μέσα στο Μονακό και κλείδωσε στην τεράστια νίκη μέσα στη Μαδρίτη. Έκτοτε ο Παναθηναϊκός δεν κοίταξε ποτέ πίσω.

2. Το ρόστερ της ομάδας μεγάλωσε. Τα μεγάλα ρόστερ χρειάζονται περισσότερη δουλειά και κατανομή ρόλων με χειρουργική ακρίβεια. Αυτό σε συνδυασμό με τον περιορισμό της χρησιμοποίησης ξένων στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να δημιουργήσει εμπόδια σε κάποιους παίκτες να βρουν ρυθμό.

3. Ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες που μπορούν να σουτάρουν καλά, αλλά μόνο έναν κλασικό σουτέρ, τον Γκριγκόνις. Θεωρώ ότι και φέτος ο Αταμάν θα αναπτύξει τις κατάλληλες συνθήκες μέσω του κατάλληλου spacing για να μακιγιάρει αυτή την ιδιαιτερότητα του ρόστερ. Σημαντικό ρόλο θα παίξει και η αυτοπεποίθηση με την οποία θα σουτάρουν οι παίκτες της ομάδας, τομέας στον οποίο έκανε θραύση στο F4.

Opportunities

1. H Βασίλισσα εκθρονίστηκε. Το τακτικό masterclass του Αταμάν στο F4 είχε ως αποτέλεσμα την ενθρόνιση του Βασιλιά Παναθηναϊκού και την αποκαθήλωση της Ρεάλ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει κενό εξουσίας στην κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ καθώς καμία από τις ομάδες δε φαίνεται να ξεχωρίζει. Ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να κάνει το βήμα μπροστά και να πάρει τα ηνία ξανά.

2. Το νέο και ανακαινισμένο ΟΑΚΑ και σε συνδυασμό με το <<Παύλος Γιαννακόπουλος>> που διοργανώθηκε στο Καλλιμάρμαρο καθιστά τον Παναθηναϊκό ένα μοναδικό κλαμπ για τα δεδομένα της Ευρωλίγκα. Πρωτοπόρος και οραματιστής έτσι όπως τον ονειρεύτηκε η οικογένεια Γιαννακόπουλου.

3. Οι συνεχόμενες προκλήσεις των <<απέναντι>> αναζωογονούν το εσωτερικό της ομάδας και δίνουν επιπλέον κίνητρο σε προπονητικό επιτελείο και παίκτες. Σας ευχαριστούμε!

Threats

1. Οι τραυματισμοί μπορούν πάντα μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Πέρυσι η ομάδα έμεινε όρθια τη στιγμή που κομβικοί παίκτες τραυματίζονταν. Θα είναι άθλος να αντέξει δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σε τέτοιο μοτίβο. Ευελπιστώ ότι φέτος τα πράγματα θα είναι καλύτερα σε αυτόν τον τομέα.

2. Παρά το γεγονός ότι καμία ομάδα δε ξεχωρίζει αρκετές από αυτές έχουν ενισχυθεί σημαντικά. Η Φενέρ έχει πρωτοφανή υπεροπλία στα forwards και ο τραυματισμός του Γουίλμπεκιν της δίνει τη δυνατότητα να προσθέσει έναν γκαρντ που ίσως ταιριάζει καλύτερα με το υπόλοιπο ρόστερ. Ο Ολυμπιακός προσέθεσε παίκτες που του δίνουν επιθετικό firepower (διατηρώ βέβαια κατά πόσο θα μπορέσει να τους ενσωματώσει στο ισχύον πλαίσιο ή να διαφοροποιήσει το υπάρχον), η Ρεάλ παρά τις αποχωρήσεις των Ρούντι, Σέρχι, Κοζέρ, Γιαμπουσέλε έχει καλή βάση η Μονακό προσέθεσε ποιότητα και στοιχεία που της έλειπαν, ενώ η Μπαρτσελόνα άλλαξε υφή επενδύοντας σε αθλητικότητα (αν και πιστεύω ότι για άλλη μια χρονιά θα απογοητεύσει πνευματικά). Οι υπόλοιπες ομάδες είναι τουλάχιστον ένα βήμα πίσω την παρούσα χρονική στιγμή.

Κλείνοντας, ο Παναθηναϊκός πρέπει να μείνει αφοσιωμένος στις αρχές της συνεχούς βελτίωσης υπό τις οδηγίες του Εργκίν Αταμάν για να προστατέψει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Η αρμονική σύζευξη των αγωνιστικών στοιχείων που έφεραν την ομάδα στην κορυφή (επίθεση read and react, λίγα λάθη, καλή επικοινωνία στην άμυνα) με αυτά που φέρνουν οι νέοι παίκτες (rebounding, επίθεση στο transition) μπορεί να απογειώσει το ισχύον αγωνιστικό πλαίσιο. Tα πνευματικά στοιχεία τα οποία εμφύσησε ο Εργκίν Αταμάν και χάρη στα οποία κυριάρχησε ο Παναθηναϊκός (αυτοπεποίθηση, πνεύμα νικητή και νοοτροπία «ισοπεδώνω τον αντίπαλο») θα είναι και πάλι εκεί. Άλλωστε οι μεγάλες ομάδες αποτελούν αντανάκλαση του προσώπου του προπονητή τους. Θα το ξαναδούμε στην πράξη.